Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΜΑΣ ΤΗΣ 1/11/16

Την Τρίτη 1η Νοεμβρίου, 50 περίπου συνάδελφοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ και προσήλθαν στη συγκέντρωση, που έγινε στην αίθουσα του Συλλόγου Εργαζομένων της Αγροτικής (ΣΕΤΑΠ) στον 3ο όροφο του κτιρίου της οδού Αμερικής 10. Μεταξύ αυτών, ήταν και ο πρόεδρος του Συλλόγου της American Express, ο οποίος, ως εκπρόσωπος της ΟΣΤΟΕ, μίλησε για την "αποχώρηση" της Εθνικής από την Συνομοσπονδία και επιβεβαίωσε ότι η ΟΣΤΟΕ, την επομένη μέρα της ρύθμισης των συνδρομών μας, θα αποφασίσει ΓΣ για να επανενταχθεί αμέσως ο Σύλλογός μας.

Οι συνάδελφοί μας ενημερώθηκαν πλήρως για τις εξελίξεις, που αφορούν σε όλα τα φλέγοντα θέματά μας και στον Σύλλογό μας, καθώς επίσης και για το δυσοίωνο εγγύς μέλλον, που περιμένει όχι μόνο τον κλάδο μας, αλλά και όλη την ελληνική κοινωνία. 

Στη συνέχεια, αφού έγινε μια σύντομη αναφορά στη γένεση, τις θέσεις και την μέχρι τώρα πορεία των ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ, παρατέθηκε η πρότασή μας για το πρόγραμμα των διεκδικήσεων και δράσεων μας στο άμεσο μέλλον. Ανταλλάξαμε απόψεις με τους παρευρισκόμενους συναδέλφους, εγιναν αρκετές τοποθετήσεις και προτάσεις και καταλήξαμε στις εξής θέσεις-συμπεράσματα:

• Είναι επιτακτική η ανάγκη διεκδίκησης της άμεσης ανακεφαλαιοποίησης όλων των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας, που πρέπει να επιδιώξουμε μαζί με άλλους συνδικαλιστικούς φορείς εργαζομένων και συνταξιούχων.
• Πρέπει να ενεργήσουμε άμεσα, για να αποφασίσουμε τον τρόπο, με τον οποίο θα απαιτήσουμε την εφαρμογή της απόφασης του ΣτΕ για την ακύρωση των περικοπών στις συντάξεις από το 2012 κι εξής.
• Θα δημιουργήσουμε, το συντομότερο δυνατόν, ευρύτερο δίκτυο επικοινωνίας με τους συναδέλφους μας. Επιτόπου, ορισμένοι συνάδελφοι προσφέρθηκαν να συμβάλουν προς τον σκοπό αυτό.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ ΤΗΝ 1/11/16

από την συνδ.  ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗ

 

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι, Καλημέρα σας,

Όλοι μας γνωρίζουμε πια τη δύσκολη συγκυρία που βιώνουμε. Που δεν είναι πια κρίση, αλλά μια μόνιμη κατάσταση. Που δεν είναι ένα μνημόνιο με προοπτική ανάκαμψης και….εξόδου στις αγορές, όπως μας έλεγαν για τα δύο πρώτα. Το 3^ο – και μακρύτερο -  είναι ένα κατοχικό μνημόνιο, που δεν προβλέπει ούτε ανάκαμψη ούτε καν μικρή αναχαίτιση της καθόδου προς τον γκρεμό. Το μόνο που προβλέπει είναι ξεπούλημα των πάντων και υλοποίηση από την 1/1/17 όλων των εφαρμοστικών του νόμων, που έχουν ήδη ψηφιστεί. Κι εκεί ολοκληρώνεται η κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που γίνεται πλέον συστηματικά και σταθερά – αλλά και απροκάλυπτα!!  Και βλέπουμε τις μειώσεις των κύριων και επικουρικών συντάξεων να πιάνουν κάθε μήνα μόνο μια μερίδα συνταξιούχων με σκοπό την αποφυγή μιας γενικευμένης αντίδρασης, ενώ τελικά κανείς δεν θα μείνει αλώβητος. Με ακόμα μεγαλύτερη τη φορολογική αφαίμαξη (άμεση, έμμεση και ΕΝΦΙΑ), δεν μπορούμε και να εξυπηρετούμε τα δάνειά μας, και να πληρώνουμε όλους τους φόρους μας, και να συντηρούμε την οικογένειά μας και να….επιβιώνουμε!  Κι όσοι μπορούμε ακόμα, σίγουρα δεν θα μπορούμε από το νέο έτος.  

                                                                    

Δεν ξεχνάμε το πλέγμα όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, που είχαν ως αποτέλεσμα την καταλήστευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών μας ταμείων, με αποτέλεσμα τη συνολική επιδείνωση του ασφαλιστικού συστήματος και την υποβάθμιση των παροχών υγείας. Ας μην ξεχνάμε ότι επίκειται περαιτέρω συρρίκνωση του προσωπικού της ΕΤΕ με νέες εθελούσιες, που θα επιβαρύνουν κι άλλο τα ταμεία μας, πράγμα που θα ενεργοποιήσει τον «κόφτη», που στη συνέχεια θα πετσοκόψει κι άλλο τις συντάξεις μας. Και για μεν την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών χρεώθηκε όλος ο ελληνικός λαός (είναι και οι συνταξιούχοι εκεί μέσα), κι αυτές ούτε βοηθούν την οικονομία του τόπου, ούτε διέγραψαν τα κόκκινα δάνεια, ούτε εξασφάλισαν τις καταθέσεις μας, επέβαλαν και capital controls! Καιρός είναι πια να απαιτήσουμε την ανακεφαλαιοποίηση των ασφαλιστικών μας ταμείων εδώ και τώρα!!

  

Θα περίμενε κανείς ότι τα προκλητικά αυτά μέτρα θα προκαλούσαν ισχυρές κοινωνικές αντιδράσεις, που, φυσικά, θα ξεκινούσαν από τα σωματεία των εργαζομένων και των συνταξιούχων και, ιδιαίτερα, αυτά των τραπεζών, μιας και  απαρτίζονται από ένα μεγάλο αριθμό μελών κι έχουν αρκετά μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Κι όμως, τα σωματεία δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να μετατρέψουν την αίσθηση της αδικίας και της απογοήτευσης, αλλά και της οργής, σε ενεργή συσπείρωση και πάλη. Αδρανούν ακόμα και τώρα, που το ίδιο το ΔΝΤ ομολόγησε ότι συνωμότησαν μαζί με την ΕΕ εναντίον της Ελλάδας και του λαού της προκειμένου να σώσουν τις τράπεζες και το ευρώ!!  Πρωτοφανής η αδράνεια όλων των συνδικαλιστών, που δυστυχώς καταλήγει, εκ των πραγμάτων, σε έμπρακτη ενσωμάτωσή τους στο μνημονιακό μπλοκ.

Και στην κορυφή της πυραμίδας ο δικός μας ο ΣΣΕΤΕ, που απαριθμεί 13.500 μέλη και διαχειρίζεται σχεδόν 4 εκατ. ευρώ την τριετία, με τους εκλεγμένους συνάδελφους μας στο Δ.Σ. να συνεχίζουν πεισματικά τις ανούσιες αντιπαραθέσεις και κόντρες 8 εναντίον 7. Οι κοκορομαχίες και των 4 παρατάξεων τους διχάζουν και τους αποσπούν από τα πραγματικά και φλέγοντα προβλήματά μας, από τα οποία μάλλον επιδιώκουν να αποδράσουν κηρύσσοντας πρόωρες εκλογές. Το μπάχαλο, που δημιούργησαν όλα τα μέλη του ΔΣ τα τελευταία 2,5 χρόνια, είναι δρόμος ανοιχτός, για να δράσει – ποιος άλλος; - ο….Κατρούγκαλος!!

Τώρα, ποιανού στο ΔΣ «θα περάσει» ή ποιος έχει σε κάθε καβγά δίκιο μας αφήνει παντελώς αδιάφορους. Το πού, όμως, ξοδεύεται η ιδιαίτερα υψηλή συνδρομή που καταβάλλουμε σε καιρούς μνημονίων, τη στιγμή που δεν προασπίζονται ουσιαστικά τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, αυτό μας καίει. Το ότι λειτουργούν απαράδεκτα και καταστροφικά - απόδειξη η πρωτοφανής απομόνωσή μας από την ΟΣΤΟΕ και το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα - αυτό μας καίει πάρα πολύ. Μάλλον νόμιζαν ότι χρειαζόμασταν κηδεμόνες, για να τους αναθέσουμε την κατασπατάληση των χρημάτων μας και κάποιες δημόσιες σχέσεις, και όχι συναδέλφους εκλεγμένους δημοκρατικά, πρώτους μεταξύ ίσων και πρώτους στο μέτωπο της μάχης, για να υπηρετούν τα πραγματικά μας συμφέροντα.

Μετά από όλα αυτά, φυσικό ήταν να γεννηθεί και η αντίδραση. Ο ΣΥΠΑΔ και η Πρωτοβουλία – γνωστοί σε όλους σας από το 1999, κυρίως από τους δικαστικούς αγώνες και την εφημερίδα την «Πρωτοβουλία» - παρακίνησε κάποιους ανήσυχους και δραστήριους συναδέλφους μας σε συσπείρωση και συνεργασία, πράγμα που κατέληξε στην ομάδα των ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΩΝ. Οι  ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ αυξήθηκαν μετά από κάποιες συγκεντρώσεις και πιστεύουμε ότι θα αυξηθούν κι άλλο μετά τη σημερινή συγκέντρωσή μας.  

·        Οι ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ είμαστε εμείς, όλοι εμείς εδώ, αλλά και όλοι οι συνάδελφοί μας που δεν μπόρεσαν να έλθουν, που μας συνδέει η κοινή αγωνία για το αύριο των ασφαλιστικών μας ταμείων.

·        Οι ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ είμαστε η τάξη των τραπεζικών, που, ως πρωτοπόροι, δίναμε αγώνες για λογαριασμό όλης της ελληνικής κοινωνίας με απεργίες, που τράνταζαν το πανελλήνιο, για να κατακτήσουμε και να υπερασπιστούμε τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

·        Οι ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ είμαστε η τάξη των απόμαχων της πολύχρονης εργασιακής συνεισφοράς, που σήμερα χάνουμε όλα τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα …χάρη στα τρία μνημόνια, που υπέγραψαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ανεξαιρέτως. Γι’ αυτό και τα κόμματα και τα χρώματα δεν μας αφορούν, δεν μας απασχολούν.

·        Οι ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ είμαστε η τάξη των συνταξιούχων, που προορίζεται να επιβιώσει με ένα επίδομα φτώχειας κι όχι με μια αξιοπρεπή σύνταξη, την οποία δικαιούται, αφού ήδη έχει καταβάλει υπέρογκες εισφορές σε όλη τη διάρκεια του εργασιακού βίου.

·        Οι ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΙ είμαστε όλοι οι Έλληνες της μεσαίας τάξης, που έχουμε αδικηθεί, έχουμε απογοητευθεί, έχουμε αγανακτήσει, έχουμε εξοργισθεί. 

Είμαστε ο κάθε Έλληνας, που ξέρει ότι πρέπει να αγωνιστεί, χωρίς να εξαργυρώσει τους αγώνες του, μέχρι να ανοίξει ο δρόμος στην εναλλακτική πρόταση, που χρειάζεται η χώρα μας.

 

Ας μας έχουν κάνει να νομίζουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος αντίδρασης. Εμείς συσπειρωνόμαστε σε μια ενωτική αντιμνημονιακή πρωτοβουλία, αυτόνομη, απαλλαγμένη από κομματικές νουθεσίες και μικροσυμφέροντα, αποφασισμένοι να προασπίσουμε όσα δικαιώματα μας έχουν απομείνει και να ανακτήσουμε όσα έχουμε χάσει.

Σας καλούμε, λοιπόν, όλους, ανεξάρτητα από την πολιτική σας τοποθέτηση, σε ένα διεκδικητικό και δίκαιο αγώνα, χωρίς ανάθεση, όπου δηλαδή συμμετέχουμε όλοι –όσο μπορούμε–, στηρίζουμε έμπρακτα ο ένας τον άλλον, ελέγχουμε ο ένας τον άλλον με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και με το συντονιστικό απλά να ιεραρχεί και να διεκπεραιώνει τα θέματα.

Γιατί, η λαίλαπα που αντιμετωπίζουμε δεν πρόκειται να κοπάσει, αν όλη η ελληνική κοινωνία δεν θέσει ως βασικό της στόχο την αντίσταση, την απόκρουση, την ανατροπή - κι αν δεν αγωνιστεί για την επίτευξη αυτού του στόχου αποφασιστικά κι ανυποχώρητα. Άλλοι το ξέρουμε κι άλλοι το νιώθουμε: η ολοκληρωτική καταστροφή είναι προ των πυλών και θα την ζήσουμε σε όλο της το μεγαλείο, εκτός κι αν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας το συντομότερο δυνατόν.